Copa del mundo!!!

Na 272 uur in 19 verschillende bussen, 18 uur vliegen, na 25 steden, 10 extra stempels in mijn paspoort en een afstand van 14.907 km ben ik daar aangekomen wat voor mij de keuze 'Azië of zuid-Amerika' heeft gemaakt 6 maanden geleden.

WK in Brazilië!! Het land van de samba, Rio de Janeiro, amazone, maar vooral het land van het voetbal. Een wereld kampioenschap kan geen betere locatie hebben dan die van de gele kanaries. Met de eerste grensovergang bij de Iguazu Falls, wat tussen neus en lippen door een fantastisch iets is, voelde je meteen de voetbalkoorts. Een caravaan van auto's uit Chili reed ons voor en vierde alvast dat ze het WK hadden gewonnen bij de douane. Chi chi chi, le le le, VIVA CHILI is wat iedere douanier nog in zijn hoofd heeft volgens mij, ze braken de tent af.

De Chileense supporters waren gevonden, nu eens de supporters voor de openingsmatch zien te vinden. Hiermee had ik weer eens ongekend geluk. In Buenos Aires ging ik veel om met een Braziliaanse gast waar ik tijdens de reis contact mee heb gehouden en hij zou mij maar al te graag zijn bank ter beschikking voor mij stellen bij zijn familie. Met een local Brazilië beleven is iets unieks, maar daar zometeen meer over.

Diego, mijn Braziliaanse maat, woont in Sao Paolo dus ik had meteen een bus geboekt nadat ik de schitterende watervallen van Iguazu (vergelijkbaar met Niagra Falls) had gezien. De bus, die op zijn beurt vol zat met Argentijnse supporters, was goed op weg tot het net voor de streep goed mis ging. In de bus zat ik mijn Spaans te oefenen door met een Argentijn alle oud Nederlandse spelers langs te gaan tot er iemand voor in de bus schreeuwde "NOOOOOOOO".... Kort daarna hoorde je de banden piepen over de snelweg en duurde het een seconde en 'BAM'. Gelukkig was onze knal in de botsing niet al te hard zodat er geen gewonden in onze bus waren en iedereen met de schrik vrij kwam. Ook de chauffeur was gelukkig ongedeerd, de truck voor ons had nog meer geluk want zijn hele cabine was tot een tonijnblikje geperst op zijn stoel na, waardoor hij er met wat schrammen vanaf kwam. Nou goed, welkom in Brazilië, laat de samba nu maar snel komen.

En die samba kwam er snel, want aangekomen bij de familie van Diego, nam hij mij naar de beste plekken van de stad. De familie die enkel Portugees spreekt waren de liefste mensen. De moeder adopteerde mij als haar blanke Braziliaanse kind en werd bijna boos als ik ergens mee zou helpen in het huis. Het beste hotel van mijn reis kan ik dus wel stellen. Met Diego als goede vriend en beste gids nam hij mij mee naar een plek om de openingswedstrijd van het WK te zien in Braziliaanse stijl. Met zijn Engels sprekende vriendengroep liepen we in een rustige wijk tot we de hoek om gingen. Een straat van 500-1000 meter lang met niks dan vlaggetjes en op iedere vierkante meter minstens vier mensen met een geel shirt. Het WK is begonnen, en hoe goed!!

De wedstrijd werd door Brazilië met wat geluk gewonnen en de stad ontplofte. Iedereen ging uit zijn plaat in deze straat, waar overal auto's stonden met samba muziek volle bak aan, straatverkopers met goedkoop bier en iedereen de hele avond aan het dansen. Een dag later was dan Oranje aan de beurt en werd deze straat oranje-rood gekleurd. Jullie hebben de wedstrijd gezien, na 90 minuten was deze straat nog enkel oranje en viel het op dat Brazilianen Oranje hoog hebben staan, want velen deden mee in de oranjekoorts door zich ook te verkleden.

Na een week met Diego en zijn familie een geweldige en unieke tijd te hebben gehad in Sao Paolo was het tijd om naar Porto Alegre af te reizen. Dit keer maar een vliegtuig gepakt nu ik de Braziliaanse chauffeurs beter had leren kennen. In de westerse stad stond de wedstrijd Australië - Nederland op het programma, waar ik met ontzettend veel geluk een kaartje voor heb kunnen krijgen via mijn neef Bas! De stad die vooral geel was gekleurd bij aankomst door een onvoorstelbare grote aanhang van de 'Socceroos' (Australiërs). Het was even zoeken, maar na een tijd vond ik mijn Australische vrienden waarmee ik 10 dagen in Chili en Peru had gereisd, wat natuurlijk gevierd moest worden!

De volgende dag in Porto Alegre ging ik mijn kaartje ophalen en kon niet wachten op wat de climax van mijn reis zou moeten worden. Al wachtend hoorde ik van ver harde muziek die steeds dichterbij kwam. Een Oranjebus met zanger en dj bovenop kwam de bocht om en leidde een enorme Oranje tocht van paar honderd tot duizend man. Wat een kippenvel en een trots heb je dan voor ons kikkerlandje. Het feest was al aan voordat er gespeeld was.... En ik hoef je niet te vertellen hoe het tijdens en daarna was. Toch doe ik dat even, gewoon omdat het te mooi was.

Tijdens de match hebben jullie mij al zien feesten, want de NOS camera's konden mijn 1.97 meter niet ontwijken na de 3-2 goal. Daarna, na het fluitsignaal, leek het even mild te zijn, maar in de gangen van het schitterende stadion werd een ongeorganiseerde afterparty van een uur gehouden met alle Oranje supporters. Met een schorre stem en kramp in de benen van het springen werd het tijd mijn Australische vrienden op te pikken om hen mee te laten feesten.

De wedstrijd was een ervaring groter dan ik van te voren had durven hopen. Nog één stop in Brazilië stond op mijn planning: Rio de Janeiro!

Met anderhalve dag is de trip in het bewolkte Rio een erg toeristische geworden. Na een rij voor het Christus beeld van 4 uur af te wijzen koos ik voor de 3 uur durende rij bij de suikerberg voor de perfecte zonsondergang op mijn laatste avond. Eer dat ik boven was met twee gondels was de zonsopgang dichterbij dan de zonsondergang, maar Rio in de nacht zien met het Christus beeld die, fel verlicht, over de stad waakt is ook iets unieks. De volgende ochtend vroeg de wekker voor de standaard kiekjes bij het Christus beeld en nog snel langs de Copacabana. Mijn laatste, allerlaatste bestemming was het Ipanema strand om met een caipirinha en een cheeseburger de reis nog eens in mijn hoofd na te lopen en langzaam afscheid te nemen van dit fantastische continent.

Nu vanuit thuis schrijf ik de laatste avonturen en is alles hier weer 'gewoon'. Het eerste patatje is al naar binnen en de hagelslag is weer geproefd... Kan niet wachten om voor een volgende trip te gaan kijken en te gaan schrijven!!

Bedankt iedereen voor het volgen en alle leuke reacties. Het was geweldig dat te zien zo ver van huis. Tot snel!!


Ps. De foto's gaan snel op Facebook zodat jullie er een nóg beter beeld bij krijgen.