Peru en zijn hoogtepunten
Door: jaap bastiaansen
Blijf op de hoogte en volg Jaap
08 Juni 2014 | Peru, Puno
De korte broek, die net voor Peru zijn primeur beleefde, beviel me wel, maar dat shirt aan mijn lijf jeukte nog. Het mocht dus nog wel wat warmer... En dan kom je in de woestijn uit. Niet dat ik in de duinen heb overnacht, maar wel temidden van de duinen bij een oase midden in de woestijn. Samen met de drie Australiërs sliep ik in een klein paradijs, waar ik maar al te graag één ding wilde doen. Buggy rijden en sandboarden van de duinen. Nu mocht ik helaas niet zelf rijden, maar zat er een local achter het stuur, die als specialiteit had de auto te laten vliegen en loodrecht af te dalen van de duinen. Nadat zijn kunstje erop zat, liet hij ons achter met een soort snowboard en een scène die ik enkel van de tekenfilm Alladin herkende.
Na goed wat zandhappen en 10 pogingen lukte het toch een keer te blijven staan, waarna de buggy weer voor ons klaar stond. Dit keer nam hij een pittoreske route door de woestijn en dat met een perfecte timing, want de zonsondergang werd ingezet met unieke kleuren en uitzichten over de duinen. Kan niet anders zeggen dat ook dit weer geweldig was !!
Na twee dagen in de zandbak te hebben genoten van de zon en een zwembad werd het hoog tijd om daar heen te gaan waar ik al lange tijd naar uitkeek. Vooraf aan mijn reis stonden namelijk drie dingen écht vast: 1. Ik land op Buenos Aires. 2. Ik vlieg terug van Rio de Janeiro en 3. Ik ga de Machu Picchu op.
Na afscheid te hebben genomen van mijn drie Australische vrienden, waar ik een stuk mee had gereisd, zette de bus de klim in naar een hoogte van 3500m.
Cusco, de Inca-voorstad en voor haast alle toeristen de plek om aan de hoogte te wennen en de eerste meters te maken naar één van de zeven wereldwonderen. Bij aankomst vond ik dat wennen aan de hoogte maar iets voor watjes en boekte meteen voor de volgende ochtend de Inca Jungle Trail.
Met lichte koppijn vanwege de hoogte stond ik op de bus te wachten die mij naar 4300m zou brengen. Nu blijkt dat dus geen broodje-aap verhaal dat wennen, want op de top voelde het als een ochtend na een erg heftige avond in de kroeg. Het hele idee van op deze hoogte beginnen, was dat je met de fiets 48km downhill gaat naar 1500m hoogte. Daar waar je op de top begint met kleine water poultjes en loslopende koeien en paarden, eindig je beneden bij watervallen en rivieren die over de weg lopen op de grens van de jungle.
Nu het trappen erop zat en we wat kleine rivieren hadden gezien, werd het tijd de fietsen in te ruilen voor peddels om nog een stuk verder te raften. Opmerkelijke en moderne routes hadden die Inca's, maar mij hoorde je die avond niet klagen.
Dit komt misschien ook omdat ik het programma van dag twee ook niet kende, want dat was 10 uur door de jungle trekken. Hierover valt niets te klagen, want met stops bij huizen met apen als huisdier, ongekend mooie uitzichten en stukken lopen over de originele Inca Trail, was dit programma voor een 2e dag geen straf. Dat downhill fietsen en raften was dus tóch niet hun originele route, maar wat was dit fantastisch. Waar de blaren bijna op de voeten kwamen en de zon onderging eindigde de tocht bij een "hot spring", wat op dat moment geen betere beloning had kunnen zijn.
Na een rustige dag met zip-linen en nog 3 uur lopen kon je de bekende berg van de Machu Picchu zien. Het leek wel Sinterklaas, snel naar bed des te eerder mogen we beginnen. Met de wekker om 4 uur begon de laatste klim en dan word je verwend met een zonsopgang bij één van de mooiste plekken op aarde. Deze laatst overgebleven Inca stad ken je waarschijnlijk van de foto's, maar in het echt, wat een cliché, is het zo uniek en mooi om er rond te lopen. Nu de camera 10000 foto's rijker was, werd het tijd voor een laatste blik en een terugreis naar Cusco.
Nog nagenietend van de trip begon ik na wat "chill dagen" de volgende stad uit te zoeken. Ietwat overhaast een busticket naar Bolivia geboekt om er een half uur voor vertrek nog even mijn Lonely Planet (reisgids) van Peru bij te pakken. Met een glimlach zie ik dat de top 20 'must see's' de oase telt en op 1 uiteraard de Machu Picchu, maar na deze eerste blik in deze gids zag ik op plaats twee iets staan waarover ik vooraf al wel eens had gehoord, maar was vergeten in het reisschema te proppen.
Nu lag deze plek op de grens bij Bolivia dus vroeg ik aan de buschauffeur of hij daar toevallig ook stopte. "Voor jou wel" zei die lachend in het Spaans. Geen idee wat ik daar bij moest denken. Nu bleek het dus letterlijk 'voor mij wel' te betekenen, want om 6 uur in de ochtend werd ik in mijn eentje in een verlaten straat in Puno afgezet.
Nadat een agent annex taxichauffeur, goede combinatie van baantjes kennelijk, mij zag, hebben we een half uur de stad rond gereden op zoek naar een hostel. In het hostel lag mijn backpack nog niet op de grond of ik kon aanhaken aan de tour waar ik voor kwam, het geluk is tot zover echt aan mijn zijde.
Waar ik dus voor kwam, wat ik voor de spanning nog achterwege heb gelaten, was een overgebleven Inca community die sinds de Spaanse invasie op drijvende rieten dorpen leeft om niet gevonden te worden. Nu zijn ze wel gevonden, maar lijkt het of ze de boel nog niet helemaal vertrouwen, want deze dorpen worden nog steeds bewoond!
Deze laatste stop in Peru op het hoogste meer van de wereld, Titicacameer, was een eiland dat nog via oude tradities leeft. Daar kregen we een lunch met uitzicht over het meer en met bergpieken die meer dan 6000m tellen. Die Lonely Planet openen vlak voor vertrek bleek dus achteraf een keuze waar ik mezelf erg dankbaar voor ben.
Peru heeft me flink wat geluksmomenten en kippenvel bezorgd zoals ik in mijn eerste verslag hoopte te ervaren tijdens deze trip! Na deze hoogtepunten heeft inmiddels de bus de reis naar Bolivia ingezet... dit keer zonder nog vluchtig in de Lonely Planet te kijken.
Bedankt voor het lezen nogmaals. Erg leuk de reacties en om te horen en te zien dat het gelezen wordt. Ik zal jullie zeker nog op de hoogte blijven houden!
Gran besoooo Jaap
Ps. foto's uploaden is lastig geworden. Mijn Chinese smartphone heeft zijn laatste berichten gestuurd en er een punt achter gezet. Het uploaden van foto's via de lokale computers heeft nog geen successen opgeleverd, maar zal het blijven proberen!
-
08 Juni 2014 - 22:30
Ma En Pa:
Het grote kanjer. Schitterende ervaringen breng jij mee uit Zuid Amerika. Dat pakken ze jou nooit meer af. En wederom een mooi verhaal. Nu nog 2 weken en deze reis dan op een gezellige, gezonde en zeker ook veilige manier afsluiten in Brazilië tijdens de WK-voetbal. Dikke knuffel vanuit Bavel. XXX ma en pa -
08 Juni 2014 - 23:45
Marianne En Frank:
Hoi Japie,
Jij geniet van alle mooie vergezichten en hebt vele geluksmomenten, geweldig! Wij genieten en " beleven" het ook door jouw gedetailleerde en inspirerende reisverslagen. Nog 14 dagen en we kunnen het letterlijk uit jouw mond vernemen. Breng de punten mee voor Nederland en veel plezier deze laatste weken in Brazilië .
Groetjes, Frank en Marianne -
09 Juni 2014 - 08:38
Harrie Nuijten:
Geluksvogel geniet er van!! -
09 Juni 2014 - 12:05
Marian Van Dijk:
Nou bent lekker aan het genieten. Je ziet ook nog een van de mooiste dingen van de wereld . Veel plezier nog groetjes -
09 Juni 2014 - 13:10
Tim Van Scholl:
Super gaaf man, leuk om te lezen! -
10 Juni 2014 - 01:45
Daan Molenschot:
Wat klinkt het allemaal heerlijk Jaap! Geniet er nog zoveel mogelijk van. Zie je snel! Daan -
10 Juni 2014 - 13:38
Herbert:
Jaap, wat een ongelooflijke reis maak je. Ik benijd je echt. Jammer dat ik dat nooit meer zelf zal mee maken. Groet van Herbert -
10 Juni 2014 - 21:00
Edith :
Hey jaap, leuk om te lezen dat jij net zo genoten hebt van Peru als wij vorig jaar. Machu Picchu is terecht een wereldwonder, wat fantastisch om daar geweest te zijn!
Veel plezier nog en take care. Groetjes, Peter & Edith
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley