Bolivia!

200 stappen moet je zelf afleggen wil je van Chili naar Bolivia gaan. Een brug waar dronken mannen en vrouwen zonder tanden je sigaretten, alcohol en chips verkopen. Na dit warme welkom en de 200 stappen in de schemer zie je direct aan de straat en huizen dat je in een armer land terecht bent gekomen. Na de overgestoken brug is het nog twee uur rijden naar een van de hoogst gelegen steden van de wereld die de naam La Paz draagt. Op dus ongeveer 4000 meter hoogte tref je een betonnen jungle aan die tegen een berg aan gebouwd is, waar geen centimeter is verspild.

In de stad werd er al snel weer een gratis stadstour gevonden die ervoor zorgde dat ik deze chaos van een stad erg gaaf vond. Met heksenmarkten waar je lama foetussen kan kopen tot een gevangenis in hartje centrum, waar de politie niet naar binnen durft en een president die het aantal tienermoeders graag hoger had willen zien. Absurde stad en uniek wat betreft de andere grote steden die ik heb mee gemaakt.
Alsof het land niet gek genoeg is, promoten ze er volop de 'death road'. De meest gevaarlijke weg van de wereld waar in de hoogtijdagen 150 mensen per jaar omkwamen (inmiddels toch een alternatieve weg uit de grond gestampt, dat bleek na onderzoek een goed idee met betrekking tot veiligheid). De toeristische attractie is om 'living on the edge' wat letterlijker te maken door downhill te mountainbiken over deze 68km lange weg langs cliffen van een paar honderd meter.

Waar ik vooraf wat huiverig was, liet ik me door alle enthousiaste reacties van 'survivors' overhalen. Iets waar ik erg blij mee ben achteraf, wat een gave ervaring. Op 4800m begint de tocht die tot 1500m hoogte gaat. Met een rotsachtige weg, maar breed genoeg voor een bus (vinden ze hier althans) ga je naar beneden en heb je niets dan geweldige uitzichten en natuur om je heen. De geschiedenis en naam van de weg maken het spannender dan het is, hoewel je natuurlijk moet uit kijken, maar de omgeving en de weg die onder wat kleine watervallen gaat is ontzettend vet. En jawel, het was anders ook lastig schrijven, ik mag me nu ook een 'survivor' noemen van deze leipe maar vooral mooie weg.

Nu de stad was gezien en de hoofd attractie was overleefd besloot ik na mijn verlengde bezoek aan La Paz een bus te pakken. Dat was dan mijn besluit, waar niet heel Bolivia aan mee wilde werken. Waar ik ook heen wilde, met op 1 de hoofdstad Sucre, was de weg afgesloten door stakingen. Niet dat ze dan bussen dwars parkeren of met spandoeken een optocht houden... Nee, in Bolivia zijn ze niet zo flauw. De stakende mijnwerkers pakken er hier dynamiet bij, die ze naar de politie gooien om te laten zien dat ze het er allemaal niet mee eens zijn. Toch leek het de politie en bonden boeit het niet al te veel te boeien, want de stakingen bleven aan houden.

De eerste weg waar het dynamiet op raakte was die naar Uyuni. De toeristische trekpleister, omdat daar de zoutvlaktes zijn. Aangezien ik door moest voor het WK, moest Sucre mijn aankomst helaas mislopen.
Maargoed, de nachtbus naar Uyuni (zoutvlaktes) werd in gezet, maar ze vergaten erbij te vertellen dat dat door de stakingen de bus nu een niet-geasfalteerde weg moest nemen. Totaal geen gevaarlijke route, want vlak gebied en rechte weg, maar in je stoel had je je riemen hard nodig om überhaupt op je stoel te kunnen blijven zitten. Nu de nacht was overgeslagen was het wel zaak zo snel mogelijk een maatschappij te vinden voor . Met meer dan 100 bureaus in een piepkleine stad was dat gelukkig een niet al te zware opgave en zat ik na twee uur wachten in een 4x4 die mij drie dagen rond zou rijden met 5 andere reizigers.

De eerste stop op de zoutvlaktes blijft iets fantastisch en unieks, waar je vooral bezig bent om de camera zo weg te zetten dat er wat grappige foto's uit komen. Als je dit 5 uur doet ben je er wel goed klaar mee. Maarja... Ik heb drie dagen zoutvlaktes tour geboekt, dat wordt nog wat. Geen idee of er nog wat anders op het programma staat. Gelukkig was er veel meer te doen, zo zal blijken.
De eerste dag werd afgesloten met een begraafplaats voor treinen en een overnachting in een hostel compleet van zout.
De volgende dag zou voor mij dus een verrassing worden, nu de zoutvlaktes waren gezien had ik geen idee wat er nog meer te doen was, maar ik denk dat dag 2 wel het mooiste is van deze tour. Met de jeep klim je naar 4000 - 5000 meter hoogte en rijd je door een gebied met enorm veel vulkanen, meren in de kleuren groen, blauw, rood en wit en zie je ontzettend veel flamingo's en unieke landschappen. Ik merk dat ik vaker over de natuur of het uitzicht schrijf, maar het kan bijna niet anders na deze ervaringen. Ongelofelijk zo mooi!
Nu is de dagbeschrijving nog niet over, want op 4800 meter stond een totaal afgelegen hostel op ons te wachten die tactisch naast een hot spring was gebouwd. Om het mooier te maken, 's avonds -5 graden, water 30 graden en met de mooiste sterrenhemel die ik waarschijnlijk ooit zal zien zit je aan een biertje. Het is allemaal geen straf hier.

De laatste dag ben ik gedropt in Chili om mijn weg naar de toeters en de samba in te zetten in Brazilië!

WK 2014 ik kom eraan!

Bedankt voor het lezen weer! Erg snel... Over 5 dagen ongeveer zal er weer een verslag komen, want moment van schrijven heeft Nederland zijn 5-1 zege al gehaald en sta ik inmiddels Porto Alegre om morgen het stadion een stukje meer oranje te laten kleuren!